Ο αββάς Δωρόθεος διηγείται πώς κάποιος μεγάλος γέροντας βρέθηκε κάποτε με τους μαθητές του σ’ ένα τόπο με κυπαρίσσια, μικρά και μεγάλα. Έδειξε τότε σ’ έναν από τους μαθητές του κάποιο μικρό κυπαρισσάκι και τού είπε : «Ξερίζωσέ το!». Αμέσως ο αδελφός το ξερίζωσε εύκολα, με το ένα μόνο χέρι. Μετά του δείχνει κάποιο άλλο, κάπως μεγαλύτερο, και του λέει : «Ξερίζωσε και τούτο». Ο αδελφός, αφού το κούνησε και με τα δυό του χέρια, το ξερίζωσε και εκείνο.

Πάλι και πάλι έδωσε ο γέροντας την ίδια εντολή στον υποτακτικό του, δείχνοντάς του όλο και μεγαλύτερα κυπαρίσσια. Κι εκείνος , με πολύ κόπο και ιδρώτα, ξερίζωσε και το τέταρτο. Στο πέμπτο όμως απέτυχε:  Ήταν αρκετά μεγάλο κι είχε βαθιές ρίζες. Τότε ο γέροντας πρόσταξε έναν άλλο αδελφό να τον βοηθήσει. Όταν προσπάθησαν κι οι δυο μαζί, κατάφεραν να το ξεριζώσουν.

«Να αδελφοί μου», είπε κατόπιν ο γέροντας, «έτσι συμβαίνει και με τα πάθη. Όσο είναι μικρά, μπορούμε με πολύ μικρό κόπο να τα κόψουμε, αν βέβαια θέλουμε. Άν όμως αμελήσουμε, τότε αυτά ριζώνουν βαθιά μέσα στην ψυχή μας. Και όσο πιο βαθιά ριζώσουν, τόσο περισσότερο κόπο χρειάζονται για να ξεριζωθούν. Άν μάλιστα αναπτύξουν πολύ βαθιές ρίζες, δεν μπορούμε πια, όσο κι αν κοπιάσουμε, να τα κόψουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε, μαζί με την ενίσχυση του Θεού, και τη βοήθεια μερικών αγίων, που θα μας συμπαρασταθούν.»

Ζήτησε λοιπόν κι εσύ τώρα τις πρεσβείες των αγίων. Ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Με την ουράνια ενίσχυση όλες οι μάχες μπορούν να κερδισθούν. Κατάφευγε πάντοτε στον Κύριο, και στις πιο δύσκολες περιστάσεις πέσε στα πόδια Του και κραύγασε σαν τον προφήτη: « Ελέησόν με, Κύριε, ότι ασθενής ειμί» (Ψαλμ. 6:3).

Η χάρη του Θεού μπορεί να κάνει τα πάντα. Και θαύματα… το ξέρεις. Εμείς όμως ας ταπεινώνουμε τους εαυτούς μας, ας αποφεύγουμε την κατάκριση κι ας αποδεχόμαστε με πνεύμα αγάπης και αφοσιώσεως όλα όσα ο Θεός στέλνει για την βελτίωσή μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Πνευματικές Νουθεσίες” του Στάρετς Μακαρίου , εκδόσεις Ιερά Μονή Παρακλήτου.