Toυ Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου

Όσο και αν ψάχνει η ανθρωπότητα να βρει τους επαναστάτες της, πάντοτε θα καταλήγει σε μικρό αριθμό ατόμων. Θα βρίσκει αυτούς που έφυγαν από την απάθεια ή την υποχώρηση και βρήκαν την αγωνιστική διάθεση. Προϋπόθεση σημαντική είναι η ύπαρξη ζωντανής και ζεστής ψυχής. Άρα δεν έχει σημασία πόσοι, αλλά ποιοί θα είναι οι αγωνιστές.

Σήμερα, 25η Μαρτίου, σαν Εκκλησία και σαν Έθνος, γιορτάζουμε έναρξη αγώνων. Τον ένα αγώνα τον αρχίζει η Παναγία. Με την συγκατάθεσή Της ξεκινά πόλεμο όταν λαμβάνει στην θεόθεν ευ-αγγελία ότι θα γίνει «Θεοτόκος και Μητέρα του Φωτός». Αντίπαλος Της είναι ο πειρασμός, όπως τον είχαν και οι άνθρωποι χιλιάδες χρόνια. Επιτέλους αρχίζει το τέλος της εξουσίας του. Στην άλλη περίπτωση έχουμε έναρξη αγώνα των Ελλήνων, λίγων στον αριθμό, ρωμαλέων στο φρόνημα. Η σκλαβιά τους επί τετρακόσια χρόνια σε αλλόπιστο λαό ήταν δυσβάστακτη και σκληρή, έπρεπε να τερματιστεί.

Πολλοί είναι οι ισχυροί του κόσμου, ένας ο Σωτήρας. Αμέτρητες οι γυναίκες, μία η Παναγία. Χρειάστηκαν πολλά αποθέματα εμπιστοσύνης στην προαιώνια βουλή του Θεού, ώστε Εκείνη να πει το «ναι» και να γίνει σκάλα καθόδου για τον Θεό και ανόδου για τα παιδιά Του. Χρειάζονταν την βοήθειά Του η ανθρωπότητα για να αποτινάξει τα δεσμά της ψυχής της και το τούρκικο σαρίκι η χώρα μας. Η ανάγκη να δει η κοινωνία μας Θεό αληθινό, να Τον ακούσει, να Τον πιστέψει, να Τον ακολουθήσει, βρήκε την ανταπόκριση και ο ουρανός ήρθε στην γη, καθοριστικό ρόλο είχε και έχει η Παναγιά μας.

Λίγοι όντως πατριώτες είπαν ότι δεν μπορούσε να συνεχιστεί η υποταγή που μετρούσε εκατοντάδες χρόνια και πολλές αποτυχίες για ελευθερία. Ήρθε η ώρα να χαράξει νέο δρόμο η ανθρωπότητα για να πάει στον Παράδεισο και η Ελλάδα να αλλάξει ρότα για να αράξει στο λιμάνι της ανεξαρτησίας. Ελευθερία: πανανθρώπινο το αίτημα, πανελλήνων ο σκοπός.

Αμέτρητες διαχρονικά υπήρξαν οι γνωστές και επώνυμες γυναίκες, μία είναι η Παναγία. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν δώδεκα θεούς, δεν τους ικανοποιούσαν. Γι’ αυτό και έγινε άνθρωπος ο αληθινός Θεός με Μητέρα την Κόρη στη Ναζαρέτ. Τον περίμενε ενδόμυχα η κοινωνία μας, όπως και οι Αθηναίοι. Στην αρχαιότητα θεοποιούσαν και φυσικά φαινόμενα, θυσίαζαν σε είδωλα, κάτι τους έλειπε όμως. Ήρθε Χριστός και θυσιάστηκε Εκείνος αντί ν’ απαιτήσει θυσίες για Εκείνον. Έρχεται, ανατρέπει τα δεδομένα, εμπνέει αμέτρητους, χαρίζει αιωνιότητα.

Άρα, ο Θεός κάνει την δουλειά Του με λίγους και καλούς και αφήνει τους πολλούς και διάφορους να Τον πολεμούν. Αναμένει τους καλεσμένους Του και μακαρίζει τους εκλεκτούς Του. Αν έχουμε γενναίο φρόνημα δεν θα υποδουλωθούμε ποτέ και πουθενά και αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι για λίγο. Οι επαναστάτες, έστω λίγοι, πάντοτε θα υπάρχουν και θα κάνουν την διαφορά.

Η Εύα μάς έκανε να χάσουμε τον Παράδεισο, η Παναγία μας οδηγεί για να τον βρούμε και οι Άγιοι μεσιτεύουν να Τον ζήσουμε. Το παράδειγμα της βιωτής τους, τα θαύματά τους, οι διδαχές τους μας βοηθούν ώστε να φύγουμε από το ψέμα της εφήμερης ζωής και να αντικρύσουμε την αλήθεια της αιώνιας. Ο Θεός ξεχνά την ασωτία μας και στέλνει Αγίους, σ’ όλες τις εποχές και σε κάθε τόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Νεομάρτυρες, που έζησαν και μαρτύρησαν επί τουρκοκρατίας.

Είμαστε βαπτισμένα μέλη του Εκκλησίας, εκεί που δωρίζεται η συγνώμη και που διδάσκεται η αγιότητα. Εκεί που κυριαρχεί η αγάπη Του και χαρίζεται σ’ όποιον έμπρακτα την ζητήσει, αγωνισθεί και ελευθερωθεί από δεσμά χρόνια και ψυχοσωματικά.

Μπορεί τους Αγίους και τους Νεομάρτυρες να τους βλέπουμε ακίνητους στις αγιογραφίες, είναι όμως αεικίνητοι με τα θαύματά τους. Ίσως τους χλευάζουν οι πολλοί και ανόητοι, εκείνοι δοξολογούνται από λίγους και σώφρονες. Τους έριχναν σε λάκκους με θηρία, έμεναν ζωντανοί προς απογοήτευση των διωκτών τους. Οι πειρασμοί θα υπάρχουν όσο θα υπάρχουν χριστιανοί και εκείνοι έχουν την υποχρέωση να αγωνισθούν, έστω και αν είναι ελάχιστοι, αυτοί θα σώσουν την τιμή των υπολοίπων.

Ζούμε στην κατανυκτικότερη περίοδο της χρονιάς. Η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου φωτίζει τον πένθιμο χαρακτήρα της, γιατί είναι ελπιδοφόρα τα μηνύματα που εκπέμπει. Έρχεται η ελευθερία. Λίγοι ήταν και οι επαναστάτες που ξεκίνησαν έναν αγώνα άνισο σε αριθμό και όπλα. Είχαν ευψυχία, συνείδηση εθνική και δίψα να δουν τον τόπο τους ελεύθερο να ευημερεί. Ήταν πάμπλουτοι σε θέληση και γνήσιοι οραματιστές. Έθεσαν σκοπό και όρο της ζωής τους να πάψει η σκλαβιά, να σταματήσει ο εξισλαμισμός, να ανασάνει ο τόπος τους. Οι αιώνες έρχονταν και έφευγαν και δεν έβλεπαν ήλιο ανεξαρτησίας. Ήρθε όμως η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου για να σηματοδοτήσει και αυτόν του Έθνους. Η μία μετά την άλλη μάχη άναβε και έσβηνε μόνο με το νερό της νίκης και της δικαίωσης.

Για κάποιους συνέλληνες του 21ου αιώνα η ανάμνηση και η τιμή γεγονότων που αφορούν την πίστη μας ή το έθνος μας αφορούν μόνο τους γραφικούς της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό συκοφάντησαν τον αγώνα, παραποίησαν το κρυφό σχολειό, αγνόησαν τους Νεομάρτυρες. Προσδοκούν την απώλεια της εθνικοθρησκευτικής μας ταυτότητας σε βάθος χρόνου. Μη τους δώσουμε την χαρά, μη τους αφήσουμε ασύδοτους, μη τους χαρίσουμε την ικανοποίηση. Η όντως λαμπρή ιστορία γράφεται με αγώνες και όχι με προδοσίες και έγιναν πολλοί γύρω μας οι «συγγραφείς»……

Μη ψάχνουμε την Εύα ή το φίδι για να μετατοπίσουμε την αιτία των σφαλμάτων μας και των επιλογών μας. Οι δικαιολογίες παύουν αν είμαστε όντως και δεν λεγόμαστε απλά, άνθρωποι και χριστιανοί. Η παραδοχή του λάθους θα φέρει και την άφεση, θα απολαύσει την συγνώμη, θα κατακτήσει την αιωνιότητα. Όταν κυριαρχήσει η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, τότε θα υπάρχει και η ειρήνη, ως ελευθερώτρια και ζωογόνος δύναμη της ζωής μας. Έτσι θα υπάρξει και η οριστική συμφιλίωση Θεού και ανθρώπου, τότε και θα βιώσουμε τον Παράδεισό μας.

(Ομιλία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νέας Ιωνίας Αττικής, 25 Μαρτίου 2013).

Πηγή: amen.gr