Nalazi se na južnoj i vrletnoj obali Amorgosa. Vidljiv samo sa pučine koja se širi beskrajno ispod stena, na nadmorskoj visini od 300 m. Beli skromni izgled manastira je u potpunom skladu sa raznobojnim neravnim stenama.

Samo izbliza se uočavaju beli geometrijski oblici i stroge pravoliniske konture zgrade koji sa pomoću svetlosti stvaraju osećaj trodimenzionalne površine. Dužina zgrada je 40 m dok širina je oko 5 m. Zbog male širine osam nivoa-spratova skoro nikad nisu u istoj visini. Stepenice tesne, kamene, građene ili klesane u kamenu vode u osam spratova. Lukovi vizantijskog stila ili ostrog ugla na vrhu iz perioda venecijanske vladavine (1296-1537) građeni su kamenom ili krečnjakom iz „Milosa“ (Milos je ostrvo u Kikladima) i drvene grede i okosnice karakterišu složenu unutrašnjost.

Mnogobrojne kelije monaha, trpezarija, kuhinja, pekare, ostave, cisterne i bunari, sve je to ugrađeno u prirodnom kamenu, koji se pretvara u funksionalni građevinski element, čine manastir divnim uzorkom anonimne funksionalne narodne arhitekture.

Ime „Hozoviotisa“ istinito svedočenje istorijskog jezgra lokalnog usmenog predanja potiče iz reči „Hozivitisa“ ili „Kozivitisa“ iz toponim „Hoziva“ ili „Koziva“ u Svetoj Zemlji, danas u oblasti „Wadi Quilt“ u Ierihonu na kojoj po pisanim svedočenjima vizantijskog vremena, su postojali, od ranih vizantijskih vremena, značajni pravoslavni manastiri.

Lokalno, do danas živo, usmeno predanje navodi da ikona Bogorodice, u godinama ikonoborstvo u 8om i 9om veku, je došla čudotvornim načinom u zaliv Svete Ane, blizu manastira.