Ζούμε σε μια καθαρά ορθολογιστική εποχή και έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από την ορθόδοξη παράδοση αυτού του τόπου. Έφθασε μάλιστα η επίσημη πολιτεία σε βαθμό να διώκει μεμονωμένους πιστούς, που… τόλμησαν με εντελώς προσεκτικό τρόπο να λιτανεύσουν ιερές εικόνες ή άγια λείψανα προς αγιασμό και ευλογία, όπως έγινε πέρυσι στο Αίγιο με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Τρυπητής. Εναποθέτουμε όλες τις ελπίδες μας απλά στην επιστήμη και στα εμβόλια και περιφρονούμε την προστατευτική δύναμη της θείας χάριτος.

Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις στο παρελθόν, όπου οι άνθρωποι της τότε ελληνικής κοινωνίας προσέφυγαν και επικαλέστηκαν την χάρη των ιερών λειψάνων και εικόνων, όχι απλά από αδυναμία μη έχοντας κάποια ελπίδα από την επιστήμη, αλλά δυναμικά με πίστη ότι η χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου και των αγίων της Εκκλησίας μπορεί να βοηθήσει δραστικά στην αποτροπή και ελαχιστοποίηση της νόσου που αντιμετώπιζαν τότε. Τότε οι πιστοί έβγαζαν τις εικόνες και τα ιερά λείψανα για να σωθούν, ενώ τώρα εμείς φοβόμαστε να εορτάσουμε απλά την πανήγυρη ενός αγίου και αυτή με ελάχιστα άτομα εντός ναού…

Θα αναφέρουμε παρακάτω μερικά από τα πολλά παραδείγματα που η Εκκλησία μας έχει να καυχάται στο παρελθόν και τα οποία είναι επιβεβαιωμένα ιστορικά, ότι δηλαδή οι λιτανείες ωφέλησαν δραστικά στην μείωση και εξαφάνιση της νόσου από την περιοχή.

-Το καλοκαίρι του 1854 Γάλλοι στρατιώτες έφεραν την χολέρα στην Ελλάδα. Περισσότερο μαστίζεται η Αθήνα με χιλιάδες θανάτους. Ο Βασιλιάς Όθωνας είναι ανήμπορος να κάνει κι αυτός κάτι για την ανάσχεση της πανδημίας. Τον Νοέμβριο αυτού του έτους οι Αθηναίοι αποφασίζουν μαζικά να κάνουν λιτανεία με ιερές εικόνες και λείψανα αγίων. Από τις επόμενες μέρες η χολέρα περιορίστηκε σημαντικά και τελικά τον Δεκέμβριο του 1854 εξαλείφθηκε. Λίγο νωρίτερα τον Οκτώβριο του 1854 ανάλογο θαύμα έγινε στην πόλη του Αγρινίου μετά την λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας Προυσιώτισσας.

-Το έτος 1918 έπληξε την Ελλάδα και γενικότερα όλο τον κόσμο μια θανατηφόρα γρίπη, η οποία έμεινε στην ιστορία ως ισπανική γρίπη. Τον Οκτώβριο του 1918, στο Αγρίνιο ο αριθμός των θανάτων λόγω της γρίπης μόνο μέσα στην πόλη φτάνει τον αριθμό των 40 έως 50 ημερησίως. Οι κάτοικοι του Αγρινίου θυμούνται και πάλι την θαυματουργή χάρη της Παναγίας Προυσιώτισσας, που έρχεται ξανά στην πόλη από το μοναστήρι της στην Ευρυτανία. Μετά τις πρώτες ώρες από την άφιξη της Προυσιώτισσας στο Αγρίνιο, το κακό είχε σταματήσει. Τις μέρες που έμεινε η ιερά εικόνα στο Αγρίνιο ολόκληρος ο πληθυσμός προσκυνά την Παναγία Προυσιώτισσα, εξομολογείται και μεταλαβαίνει των Αχράντων Μυστηρίων. Η ζωή και η κίνηση στην πόλη αποκαθίστανται, κανένας άρρωστος δεν υπάρχει, κανένας θάνατος δεν σημειώνεται.

Αλλά μόνον η πόλη του Αγρινίου είχε απαλλαγεί από το κακό. Στο Μεσολόγγι η αρρώστια συνεχίζεται με ρυθμό συνεχώς αυξανόμενο. Οι Μεσολογγίτες ζητούν και αυτοί την μεταφορά της ιερά εικόνας στην πόλη. Πράγματι, την 1η Νοεμβρίου 1918, η Παναγία Προυσιώτισσα φτάνει με τον σιδηρόδρομο στον σταθμό του Μεσολογγίου, όπου οι κάτοικοι αναμένουν από τη νύκτα παρά το γεγονός ότι έριχνε καταρρακτώδη βροχή. Πολλοί από τους επιστήμονες και τους προκρίτους της πόλης προέτρεπαν το πλήθος να επανέλθει στα σπίτια του και εξέφραζαν την πεποίθηση ότι οι θάνατοι από την γρίπη τουλάχιστο θα τριπλασιασθούν. Ο λαός όμως ανέμενε καρτερικά. Με την άφιξη της εικόνας της Παναγίας Προυσιώτισσας εψάλη στον σιδηροδρομικό σταθμό κατανυκτική Παράκληση και στην συνέχεια έγινε η είσοδος της εικόνας στην πόλη. Το μέγα θαύμα συντελείται και στο Μεσολόγγι. Μάρτυρες παρίστανται όλοι οι κάτοικοι. Από το πρωΐ της 2ας Νοεμβρίου 1918 κανένας νέος θάνατος δεν σημειώθηκε στο Μεσολόγγι από την γρίπη.

-Επίσης το 1918, μια από τις πόλεις που πλήγηκε αρκετά από την ισπανική γρίπη ήταν η Κοζάνη. Οι κάτοικοι της Κοζάνης φέρνουν στην πόλη τα λείψανα του Οσίου Νικάνορα από το μοναστήρι του (Ζάβορδα Γρεβενών) και την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Ζιδανιώτισσας και κάνουν λιτανεία σε όλη την Κοζάνη.

Την ημέρα της λιτανείας, τα μαγαζιά της Κοζάνης παρέμειναν κλειστά και κανείς δεν εργάστηκε την ημέρα εκείνη, για να μπορέσουν οι Κοζανίτες να βρεθούν όλοι στη λιτανεία και να παρακαλέσουν την Παναγία Ζιδανιώτισσα και τον Άγιο Νικάνορα να τους βοηθήσουν. Πράγματι, από την επόμενη μέρα της λιτανείας η Κοζάνη δεν είχε ούτε ένα νέο κρούσμα της γρίπης αυτής.

-Κατά την διάρκεια της πανδημίας αυτής το 1918, στην Σύρο, οι μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίας Βαρβάρας Σύρου κατέβασαν την θαυματουργή εικόνα της Αγίας Βαρβάρας στην Ερμούπολη, κάνοντας λιτανεία και Παράκληση στην αγία στην πλατεία Μιαούλη (Δημαρχείο). Από την επόμενη μέρα επίσης, κανένα νέο κρούσμα δεν εμφανίστηκε στην Σύρο.

-Γύρω στα 1629-30 μ.Χ., η θανατηφόρος ασθένεια της πανώλης (πανούκλα) πλήττει την Κέρκυρα. Εικόνα τραγική παρουσιάζει ολόκληρο το νησί. Οι Κερκυραίοι προσβάλλονται καθημερινά από την επάρατη νόσο και πεθαίνουν τόσο στην πόλη, όσο και στην ύπαιθρο. Κάποια μέρα ο πιστός και πονεμένος λαός παρά τις συστάσεις των ιατρών να αποφεύγει τον συνωστισμό, τολμά και σπεύδει να κατακλύσει τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα και με συντριβή ψυχής να εκζητήσει τη μεσιτεία του. Και η σωτηρία δεν αργεί. Προσφέρεται γρήγορα και πλούσια. Ο ιστορικός της Κέρκυρας Ανδρέας Μάρμορας που ζούσε τότε, αναφέρει πως η τρομερή επιδημία, παρά την έλλειψη σχετικών φαρμάκων, σε λίγο περιορίστηκε στο ελάχιστο και μέχρι την Κυριακή των Βαΐων σταμάτησε τελείως. Όλες τις νύκτες κατά τις οποίες η πόλη δοκιμαζόταν από την αρρώστια, πάνω από το ναό του αγίου φαινόταν κάτι σαν φως μιας υπερκόσμιας κανδήλας. Ήταν το σημάδι πως ο Άγιος Σπυρίδωνας αγρυπνούσε και φρουρούσε τον λαό του. Το φως το έβλεπαν συνέχεια οι νυχτερινοί σκοποί των φρουρίων.

Ανάλογη επιδημία πανώλης παρουσιάστηκε και δεύτερη φορά στην Κέρκυρα, μετά από σαράντα περίπου χρόνια, το 1673. Και πάλι ο λαός της Κέρκυρας καταφεύγει στον προστάτη άγιο του και σώζεται ξανά. Σε ανάμνηση των δύο αυτών σωτήριων επεμβάσεων του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, γίνεται λιτανεία του ιερού σκηνώματός του στην πόλη μέχρι τις μέρες μας, η οποία ως γνωστόν απαγορεύτηκε να γίνει πρόσφατα λόγω των μέτρων για τον κορωνοϊό.

-Το έτος 1832 ξέσπασε η επιδημία της πανώλης στην Μυτιλήνη και ο θάνατος χτυπούσε πολλές οικογένειες. Τότε ο πολιούχος της πόλης Άγιος Νεομάρτυρας Θεόδωρος ο Βυζάντιος (ο οποίος είχε μαρτυρήσει στο νησί από τους Τούρκους λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1795) παρουσιάστηκε κατ’ όναρ το βράδυ της πρώτης Παρασκευής της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στον τότε Πρωτοσύγκελο Καλλίνικο και του παρήγγειλε να πει στον Μητροπολίτη να μαζέψει τους χριστιανούς, που είχαν φύγει από την πόλη λόγω της πανδημίας και να κάνουν αγρυπνία στον Μητροπολιτικό Ναό, βγάζοντας το λείψανο από την κρύπτη του ναού, κάνοντας μια λιτανεία. Ο Πρωτοσύγκελος δεν έδωσε σημασία στο όνειρο, αλλά ο άγιος εμφανίστηκε και πάλι στον ύπνο του μετά από μία εβδομάδα. Τότε ο Πρωτοσύγκελος ενημέρωσε τον Μητροπολίτη, ο οποίος με τη σειρά του ζήτησε από τον Τούρκο διοικητή να ειδοποιηθούν οι χριστιανοί για να τελεσθεί η ιερά αγρυπνία. Κατά τις πρωινές ώρες και ενώ ο ναός ήταν κατάμεστος από χριστιανούς, ο Μητροπολίτης και ο Πρωτοσύγκελλος έβγαλαν από την κρύπτη το ιερό λείψανο του αγίου και έκαναν λιτανεία γύρω από τον ναό. Από εκείνη τη στιγμή σταμάτησε η πανδημία της πανώλης, γεγονός που οδήγησε στην ανακήρυξη του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου ως πολιούχου και προστάτου της Μυτιλήνης.

Σήμερα λοιπόν γιατί δεν απαιτούμε να σταματήσει η απαγόρευση των λιτανειών, που έχει αποφασισθεί από την πολιτεία λόγω του κορωνοϊού; Πόσο θα έβλαπτε η παρουσία ενός μόνο οχήματος, το οποίο θα μετέφερε μια εικόνα ή το λείψανο ενός αγίου; Φοβούνται μήπως μαζευτεί κόσμος και υπάρξει συνωστισμός; Από τη στιγμή που έχουν επιτραπεί διαδηλώσεις με μέτρα προστασίας, πόσο θα πείραζε η παρουσία ενός οχήματος σε μια λιτανεία; Μάλλον ενοχλούνται κάποιοι από την ενότητα του ελληνικού λαού με την Ορθοδοξία, παρά φοβούνται την εξάπλωση του ιού μέσα από μια απλή λιτανεία με ένα και μόνο όχημα, που στην ουσία δεν βλάπτει κανένα… και από την στιγμή που καθημερινά υπάρχουν φαινόμενα «νόμιμου» συνωστισμού σε πλατείες, έξω από τράπεζες κ.τ.λ.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν λίγο στο παρελθόν πόσο βοήθησαν οι λιτανείες σε παρόμοιες περιπτώσεις πανδημίας, ας δούμε λίγο και σήμερα τις εικόνες της Παναγίας που δακρύζουν και μυροβλύζουν και ας αποφασίσουμε τι μας ωφελεί και τι μας προστατεύει…

Χ.Π. (Για το monastiria.gr)